Als kind wou ik een dagboek
een schamel schriftje was voldoende mijn wereld kreeg een extra kleur alsof ik open bloeide Ervaringen werden woorden letters op een juiste plaats 'k leefde in nieuwe oorden alleen de pen was waar Maar de zin van het leven - scheen mij op een dag - is niet regelrecht beschreven, als een zwart op wit verslag Ik wou woordeloos verteren geen schriftje half gevuld ik had geen zin om het uit te lezen woord na woord tot het laatste punt. Groeien werd gronden aardig licht in de takken pas los van de taal kon ik het ruisen van de bladeren bevatten De pen kon nu schrijven wat hij wilde en gaan waar hij kan, zoals op vrijdagen bij FNWP gezellig tussen koekjes, wijn en thee. |